"Ιδού οι ένοχοι για το μπουρλότο στο Ολυμπιακό Στάδιο" του Δήμου Μπουλούκου

Έxoυν περάσει αρκετά 24ωρα από τα θλιβερά επεισόδια στο ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού και ήδη έχουν γίνει εκατοντάδες αναλύσεις για τους λόγους της «έκρηξης» στο ΟΑΚΑ. Δυστυχώς, οι περισσότερες αναλύσεις και οι ανάλογοι σχολιασμοί απέφυγαν ή δεν μπόρεσαν – κατά τη γνώμη μου – να αποκαλύψουν τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά ότι η ελληνική κοινωνία σε όλες τις διαστάσεις της, βολεύεται με τις στρεβλές καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί εδώ και χρόνια και αποφεύγει να βάλει βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο. Οι ένοχοι για τα έκτροπα του ήταν περισσότεροι από τους κουκουλοφόρους που έκαναν τα επεισόδια. 

 Καταρχήν, οι σύνδεσμοι των οργανωμένων οπαδών εξακολουθούν να υποθάλπουν κακοποιά στοιχεία και ανθρώπους ξένους με το ποδόσφαιρο, που απλώς βρίσκουν στα γήπεδο το πρόσφορο έδαφος για να εξωτερικεύσουν την αντίθεση τους στο σύστημα και σε όσα θεωρούν ότι τους καταδυναστεύουν!

Τυχαίο είναι ότι στο Ολυμπιακό Στάδιο είναι κατεστραμμένες οι κάμερες στο σημείο εκείνο που συγκεντρώνονται οι οργανωμένοι οπαδοί; Τυχαίο είναι ότι το διαδίκτυο είχε φουντώσει με συνθήματα εκδίκησης κατά της διμοιρίας των ΜΑΤ που μπήκε στην έδρα των οργανωμένων οπαδών στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, λίγες ημέρες πριν από το ντέρμπι; Τυχαία ήταν η ανακάλυψη 50 λίτρων εύφλεκτου υλικού έξω από την θύρα 3 όπου κάθονταν οι πιο φανατικοί φίλοι του «τριφυλλιού»;

Όσο και αν προσπαθεί, λοιπόν, ο χώρος των οργανωμένων οπαδών να βγάλει τις ευθύνες από πάνω του, έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία… Και όπως φάνηκε στο Ολυμπιακό Στάδιο, πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για 100-200 άτομα που κάνουν όλη τη φασαρία, καθώς δίχως ίχνος υπερβολής αυτή τη φορά ο αριθμός τους ξεπερνούσε κατά πολύ τους 1000!

Αλλά το φταίξιμο δεν ανήκει μόνο στους φανατικούς φίλους των ομάδων. Άλλωστε αυτοί βρίσκουν και τα κάνουν, καθώς υπάρχουν οι διοικήσεις των ομάδων που εδώ και χρόνια τους χρησιμοποιούν για να εξυπηρετήσουν τα εκάστοτε σχέδια της. Όποιος φιλοδοξούσε να αναρριχηθεί στον προεδρικό θώκο των ΠΑΕ, το πρώτο πράγμα που μάθαινε ήταν ότι έπρεπε να τα έχει καλά με τους οργανωμένους. Άρχιζε, λοιπόν, το αλισβερίσι και όλα πήγαιναν καλά, με τους παράγοντες των ομάδων να εξυμνούν τη δύναμη και την αξία του κόσμου της ομάδας, προκειμένου να έχουν στο πλευρό τον δυναμικό πυρήνα της εξέδρας. Στο κάτω-κάτω της γραφής, οι οργανωμένοι πάνε κάθε Κυριακή στο γήπεδο και όχι ο… πασίγνωστος οικογενειάρχης που όλοι τον επικαλούνται αλλά βλέπει από κοντά μπάλα 2-3 φορές το χρόνο και δεν έχει τη δύναμη να βοηθήσει ούτε την ομάδα ούτε, κυρίως, τους ίδιους τους παράγοντες.

Αποτελεί, βέβαια, ειρωνεία το γεγονός, ότι οι ομάδες είναι αυτές που διαμαρτύρονται για την ψήφιση του νέου αθλητικού νόμου, ο οποίος τους καταλογίζει ευθύνες, όταν δημιουργούν επεισόδια οι οπαδοί! Οι ΠΑΕ χρησιμοποιούν το αφελέστατο επιχείρημα ότι δεν μπορούν να λογοδοτήσουν για παράνομες πράξεις κάποιων 20χρονων, ασχέτως εάν κάποιες φορές τους κατευθύνουν ή στην πλειοψηφία των περιπτώσεων απλώς τους κατευθύνουν. Ποιος ξεχνά τα δωρεάν εισιτήρια, τις χορηγίες για την λειτουργία των συνδέσμων, τις επιδοτούμενες εκδρομές…

Όλα αυτά δεν είναι καινούργια και γίνονται μπροστά στα μάτια της Πολιτείας, που ως σταθμάρχης βλέπει τα… τρένα να περνάνε από μπροστά της και δεν κάνει τίποτα. Ποτέ δεν καθιέρωσε ένα αυστηρό νομικά πλαίσιο να καταργήσει τους συνδέσμους ή να τους ελέγξει και ποτέ δεν μπόρεσε να ασκήσει πραγματική εξουσία στις ομάδες και τα μέλη των διοικήσεών τους.

Με το φόβο ότι θα χάσει ψήφους ποτέ δεν συγκρούστηκε με τις κορυφαίες ποδοσφαιρικές δυνάμεις, ούτε έκανε κάτι για να της βλάψει, εξαντλώντας όλη την αυστηρότητά της σε μικρομεσαίες ομάδες, που έχουν φυσικά και μικρή δεξαμενή ψηφοφόρων.

Κι όταν οι πολιτικοί δεν χρησιμοποιούν τους οπαδούς για δικό τους όφελος, απλώς περιορίζονται σε μεγαλεπήβολα σχέδια, όπως για παράδειγμα ο υπουργός Πολιτισμού Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος όπου βρεθεί και όπου σταθεί αναλύει το όνειρό του να δει τα γήπεδα γεμάτα οικογένειες,  θεωρώντας ότι μπορεί να εφαρμόσει το αμερικανικό πρότυπο στην Ελλάδα, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να δει εάν είμαστε έτοιμοι να το δεχτούμε…

Επειδή το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, η Πολιτεία έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες για όλη την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, επειδή απλώς ποτέ δεν επιχείρησε να λύσει το πρόβλημα. Άμοιροι ευθυνών, όμως, δεν είμαστε ούτε εμείς οι δημοσιογράφοι, ειδικά οι… σπεσιαλίστες του οπαδικού Τύπου, που εξυπηρετώντας το φρόνημα της αγαπημένης τους ομάδας, το μόνο που κάνουν είναι να φανατίζουν! Ποιος δεν έχει δει εμπρηστικά εξώφυλλα στις αθλητικές εφημερίδες, ποιος δεν έχει διαβάσει ανάλυση για την μεγαλοσύνη μιας ομάδας και την αδικία που υφίσταται από τους αντιπάλους. Και την ίδια ώρα που κάποιοι επιχειρούν αυτοκριτική, κυκλοφορεί την επομένη του ντέρμπι αθλητική εφημερίδα «ερυθρόλευκων» αποχρώσεων με τουλάχιστον εμετικό εξώφυλλο,  θριαμβολογώντας πάνω στα αποκαϊδια του Ολυμπιακού Σταδίου, σε μια στιγμή που έπρεπε να υπάρχει περισυλλογή και προβληματισμός από όλους! 

Φυσικά, όπως συμβαίνει σε όλους τις περιπτώσεις, βρίσκουν και τα κάνουν, καθώς δεν είδα κάποιον εισαγγελέα να ευαισθητοποιείται και να ασκεί έλεγχο για το τουλάχιστον… απαράδεκτο πρωτοσέλιδο. 

Δυστυχώς, η αθλητική δημοσιογραφία έχει χάσει προ πολλού τον προσανατολισμό της και χαριεντίζεται με τον άκρατο οπαδισμό, θεωρώντας ότι μόνο αυτός είναι προσοδοφόρος και προσφέρει αναγνωρισιμότητα. Είναι οι ίδιοι οι συνάδελφοί μου που ενώ τη μία μέρα αναζητούν ευθύνες, την επόμενη «οπλίζουν» τους χούλιγκανς με τα πύρινα άρθρα τους! 

Κλείνοντας, για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι ότι θα γεράσουμε και θα βλέπουμε τις ίδιες εικόνες να επαναλαμβάνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει βούληση , δεν υπάρχουν και λύσεις… 

Αναδημοσίευση από το aixmi.gr